TIEMPO DE TERROR

Desde la biblioteca nuestras recomendaciones  para estos días de puente.


JACK MIRCALA: Pánico en el bosque de los corazones marchitos. Bubulú, 2013.

"Si os pregunto qué son las pesadillas, seguramente responderéis : una molestía ,un hormigueo, un aguijón que pica durante el sueño y se esfuma al despertar sin dejar más huella que el recuerdo de un fastidio pasajero. Pero eso, creedme , no siempre fue así......"

MUÑOZ, TIRSO, MONTES: A mansión dos murmurios. Sara. el aptito editorial, 2010

FAUSTO, MÉNDEZ & MALVAR: A maldición dos Velasco. Un misterio para Simón. Xunta Galicia, 1999

CARLO FABRETTI, MIGUEL NAVIA: El parque de la luna. Ediciones SM, 2009

SCOTT, DICKENS, STOKER: Contos de fantasmas. Tristram, 2008

SAMAÍN

Samaín é a festividade de orixe celta máis importante do período pagano europeo ata a conversión ao cristianismo,  na que a noite do 31 de outubro ao 1 de novermbro servía como colofón ao fin da temporada das colleitas na cultura celta.

Samhain era considerado  o Ano Novo celta, era o comenzo da estación escura, época de transición

 (o paso dun ano a outro). Na creenza celta  producíase a apertura ao outro mundo. 

A súa  etimoloxía é gaélica e significa " fin do verán"

Os pobos celtas que poboaban toda Europa practicaban esta festa dende hai máis de tres mil anos.

SAMHAIN NA CULTURA CELTA

O calendario celta dividía o ano en dúas partes:

A metade oscura comenzaba no mes de Samanios( outubro-novembro) e a metade clara no mes de Giamonios(abril-maio). O ano comenzaba na metade escura, Samanios, O Ano Novo na cultura celta.

Esta festividade estaba relacionada coa agricultura pero concebíase tamén coma unha comunión cos espríritus dos ancestros, nesta data de samhain tiñan licencia para camiñar entre os vivos. Nas portas para deixar lonxe os malos espíritus deixábase comida  e nabos con teas para alonxar os espíritus dos inimigos. Os romanos ao conquistar os territorios celtas influenciáronse destas tradicións célticas e adaptaron estes festivais agricolas cos festivais da diosa romana Pomona.

Posteriormente co cristianismo estas festividades convertíronse nun culto aos defuntos representado no Día de Todos os Santos