Entre ósos e morcegos, cabazas e pantasmas,transcorreu esta mañá na Biblioteca.
Irene Pintos contoulles a historia de Gabriel escalera aos alumnos/as de 1ºESO, que agora son responsables de que a historia non se perda.
Historias arrepiantes acompañáronnos durante toda esta semana. Algunhas están xa nalgunhas casas...
Recordamos este texto publicado por Gciencia, que nos ilustra sobre o Samaín.
"As cabazas xa iluminan o exterior das casas. As flores xa están
listas para ser colocadas nos cemiterios. Falta moi pouco para celebrar o Día de Todos os Santos, unha denominación que provén do cristianismo pero que na cultura celta recibía o nome de ‘Samaín‘,
unha festa da que se establecen as súas orixes en Galicia. Con esta
festividade celebrábase o comezo do inverno, comezaba a temporada
“escura”, a do frío e sen recolleitas. Moitos dos ritos que se
celebraban en Galicia durante estes días do ano acabaron por confundirse
e atribuírselle a Halloween, unha celebración anglosaxoa que deriva do Samaín e que acabou por copar todo o protagonismo. “Hai ritos ligados a Halloween, pero son nosos dende centos de anos”, explica o antropólogo Rafael Quintía.
Durante o Samaín existía a crenza de que os difuntos visitaban as igrexas e as súas casas para comer cos seus familiares mentres que abandonaban, por unhas horas, a frialdade dos cemiterios. Segundo moitos estudios, desta celebración pagá nacen todas as tradicións asociadas cos mortos. A palabra, que procede do gaélico ‘Samhain’, significa ‘fin do verán’, e dá a benvida ao mes de novembro. Xurdiu hai tres mil anos e foron os irlandeses os que exportaron a celebración a Estados Unidos (EUA) a finais do século XIX. Erroneamente, crese que o Samaín naceu do Halloween americano, pero foi ao revés".
